Σινεμά

Είναι αξιοθαύμαστο πως μια σειρά ξετυλίγει επεισόδιο το επεισόδιο την τακτική μιας φαρμακοβιομηχανίας για την κυριαρχια ενός οπιοειδούς στην αγορά. Όλοι οι ήρωες, από τον ευσυνείδητο γιατρό μια επαρχιακής πόλης των Απαλλαχίων, μια ανθρακωρύχο με πρόβλημα υγείας λόγω τραυματισμού μέχρι τους εισαγγελείς που ερευνούν την υπόθεση, ο σκηνοθέτης φωτίζει την πλευρά του καθένα στην ιστορία που αφηγείται με ευαισθησία και περίσκεψη αποφεύγοντας ευκολίες στην εξέλιξη της πλοκής. Δεν θέλει να παραδώσει κοινωνικό δράμα αλλά πολιτικό θρίλερ περισσότερο.

Στα πρώτα επεισόδια ο καθένας ζει μια ιστορία της μορφής “μόνος εναντίον όλων”, μέχρι σταδιακά όλες να ενωθούν και να αποτελέσουν κομμάτια ενός παζλ. Η προσωπική συνεισφορά του καθενός είναι περίπλοκη αλλά ο στόχος απλός και σαφής, η μεγάλη εικόνα είναι μία : Η φαρμακοβιομηχανία ο μόνος ένοχος. Με αθέμιτες πρακτικές προώθησης μάρκετινγκ και διείσδυσης στην επιστημονική κοινότητα αλλά και ισχυρoυ lobbying θυσιάζεται η δημόσια υγεία. Στο τέλος αυτό που μετράει είναι το κέρδος ακόμα και αν χρησιμοποιεί τον πόνο των ανθρώπων που δεν αντιμετωπίζονται ως ασθενείς αλλά ως καταναλωτές. Τίθεται επομένως το εξής ερώτημα.

Τι γίνεται για αυτό;

Οι κυρίαρχοι παραμένουν κυρίαρχοι;

Όχι σε αυτή τη σειρά.

Εξάλλου για την ανατροπή ενός μεταδημοκρατικού lobbying της φαρμακοβιομηχανίας χρειάζεται “ισχύς εν τη ενώσει” και συντονισμός στην παρέμβαση διαφορετικών ομάδων από διαφορετικά πόστα η καθεμία.
Συμπέρασμα : Το σύστημα τρέφεται από τον πόνο σου αλλά δεν έχει δοκιμάσει(ακόμα) την αντεπίθεση σου.