Αφιερώματα

Μια πολύ ευχάριστη έκπληξη ήταν ο μονόλογος της Χρύσας Ποζίδου στο «Μα που πήγε η Ελένη;» στο θέατρο Εύπολις-art. Η αφήγηση της Ελένης ξεκινάει ως χρονικό μιας κακοποιητικής σχέσης για να καταλήξει σε μια κατάθεση ψυχής.

Κεντρική ηρωίδα η Ελένη, 30 ετών, εργαζόμενη σε σούπερ μάρκετ, αλλά νοσηλεύτρια στις σπουδές, γυναίκα του καθημερινού μόχθου, αφηγείται την ιστορία του κακοποιητικού της γάμου. Η ηρωίδα βιώνει όλα τα στάδια της κακοποίησης. Την αποξένωση από τα οικεία πρόσωπα, την ζήλια, την υποτίμηση από τον σύντροφο της μέχρι να καταλήξει στην σωματική βία και στον απόλυτο έλεγχο των σκέψεων και των κινήσεών της. Σε αυτό βοηθάει σημαντικά η ερμηνεία της Χρύσας Ποζίδου, ως Ελένης. Καταφέρνει με το σώμα και το λόγο να διαπεράσει και αναπαραστήσει όλα τα στάδια της κακοποίησης, αλλά και να δώσει πνοή σε ένα καλογραμμένο κείμενο.

Η παράσταση δεν σοκάρει δείχνοντας κάποια βίαη σκηνή, εξάλλου ο μονόλογος είναι συρραφή περιστατικών που θα μπορούσαν να συμβούν σε οποιανδήποτε θηλυκότητα. Σοκαριστικό όμως είναι το πόσο πιθανό είναι να έχει ζήσει τέτοια περιστατικά μια γυναίκα προερχόμενη από οποιοδήποτε κοινωνικό περιβάλλον, οποιασδήποτε ηλικίας και μόρφωσης . Καθεμία γυναίκα που βρίσκεται στο κοινό έρχεται στην παράσταση με τα δικά της προσωπικά βιώματα, δεν έχει ανάγκη να σοκαριστεί αναβιώνοντας τα. Έχει ανάγκη να τοποθετηθεί απέναντι σε αυτά με λογική, να νιώσει πιο δυνατή. Και αυτό είναι το στοίχημα της παράστασης: βγαίνοντας σε διαπερνά μια αισιοδοξία. Αγάπη για τον εαυτό μας, αλληλεγγύη προς όλες τις γυναίκες που έχουν βιώσει περιστατικά κακοποίησης και μια αίσθηση ότι ακόμα και αν συμβούν είμαστε πολλές και ενωμένες, ικανές να δώσουμε ακόμα και πρακτική στήριξη η μια στην άλλη.

*Η παράσταση ανεβαίνει κάθε Παρασκευή 21.15 στο Εύπολις-ΑRT