Είχε νοτιά. Το ένιωθε στην γούνα της. Ήταν μονίμως υγρή και βαριά, με άλυτες τζίβες και λερωμένη. Είχε νοτιά και ζέστη. Το σπιτάκι της ήταν περιφραγμένο ανάμεσα στο περιβόλι και το γκαράζ και τώρα τις ερχόντουσαν οι μυρωδιές από τον φράχτη του περιβολιού. Είχαν γίνει αποπνιχτικές.
Υπάρχει μια σπάνια ομορφιά στο σινεμά του Έντγκαρ Ράιτ. Όλες του οι ταινίες έχουν μια τόσο γνήσια feelgood καρδιά και ταυτόχρονα μια αστείρευτη αγάπη για διάφορα κινηματογραφικά είδη, που παρότι είναι βουτηγμένες στην αφέλεια, δεν μπορείς παρά να τους αναγνωρίσεις μια σινεφίλ «μαγεία» ομολογουμένως δυσεύρετη στο «εμπορικό» σινεμά του σήμερα.
Το Dune είναι αναμφίβολα ταινία που αξίζει να δεις στον κινηματογράφο. Η σκοτεινή αίθουσα ταιριάζει στην αισθητική της και στο ομολογουμένως μεγαλεπήβολο εγχείρημα του σκηνοθέτη Ντ. Βιλνέβ να αποδόσει το πολύπλοκο σύμπαν του Χέρμπερτ στην οθόνη.
Κριτική της ποιητικής συλλογής της Μαρίας Αποστόλου από τις εκδόσεις Άπαρσις
Στιγμή αλάθευτη
Ακούσια, αργή, επίμονη
Συμφυής, αποτέλεσμα που πάντα θα συνοδεύεται
Άλλοτε θα’ ναι στην ψυχή και άλλοτε στο μυαλό, μέχρι απ’ την καρδία να περάσει για να ριζωθεί σωστά, ευγενικά, ολοκληρωτικά.
Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973 ο στρατηγός Α. Πινοσέτ ανέτρεψε με πραξικόπημα την κυβέρνηση Αλιέντε και το επόμενο πρωί ο Χάρα συνελήφθη στο Πανεπιστήμιο και μεταφέρθηκε μαζί με άλλους πολιτικούς κρατούμενους στο Στάδιο Χιλή.
Σύμφωνα με μαρτυρίες στη διάρκεια της κράτησής του υπέστη βασανιστήρια .
Στο πλευρό του σκούρου όλα γίνονται πιο φωτεινά και πως θα σταθείς κοντά σε ένα κατάλευκο σεντόνι όταν εκ φύσεως φοβάσαι την μυρωδιά του κρίνου, όταν επί χρόνια το ύψιστο συναίσθημα προσοχής ήταν η λύπη και όχι η χαρά
Προτού πάντα ξεκινήσει μια ιστορία, όσο σκοτεινό και αν είναι το περίβλημα, ‘’κάποιος’’ φωτίζει άγαρμπα τον τίτλο, συνήθως στοχεύοντας στο άυλο κομμάτι που πάντα αμφιλεγόμενο, κατά λάθος, θα συστήνεται, και πάλι όχι αυτοπροσώπως.
Tο Βερολίνο μέσα από σκέψεις και φωτογραφίες.
Τελευταία μέρα αυτού του δύσκολου καλοκαιριού θέλω να σας πω για το καλύτερο (ως τώρα) βιβλίο που διάβασα αυτή τη χρονιά. Αυτό δεν είναι άλλο από το Σάγκι Μπέιν του Douglas Stewart το οποίο τιμήθηκε (δικαίως) με το βραβείο Booker το 2020 και μία σειρά ακόμη βραβεία. Πάμε να δούμε γιατί αξίζει την προσοχή σας μέσα από τους τρεις κατά τη γνώμη μου πρωταγωνιστές του.
Είχε νοτιά. Το ένιωθε στην γούνα της. Ήταν μονίμως υγρή και βαριά, με άλυτες τζίβες και λερωμένη. Είχε νοτιά και ζέστη. Το σπιτάκι της ήταν περιφραγμένο ανάμεσα στο περιβόλι και το γκαράζ και τώρα τις ερχόντουσαν οι μυρωδιές από τον φράχτη του περιβολιού. Είχαν γίνει αποπνιχτικές.
Υπάρχει μια σπάνια ομορφιά στο σινεμά του Έντγκαρ Ράιτ. Όλες του οι ταινίες έχουν μια τόσο γνήσια feelgood καρδιά και ταυτόχρονα μια αστείρευτη αγάπη για διάφορα κινηματογραφικά είδη, που παρότι είναι βουτηγμένες στην αφέλεια, δεν μπορείς παρά να τους αναγνωρίσεις μια σινεφίλ «μαγεία» ομολογουμένως δυσεύρετη στο «εμπορικό» σινεμά του σήμερα.
Το Dune είναι αναμφίβολα ταινία που αξίζει να δεις στον κινηματογράφο. Η σκοτεινή αίθουσα ταιριάζει στην αισθητική της και στο ομολογουμένως μεγαλεπήβολο εγχείρημα του σκηνοθέτη Ντ. Βιλνέβ να αποδόσει το πολύπλοκο σύμπαν του Χέρμπερτ στην οθόνη.
Κριτική της ποιητικής συλλογής της Μαρίας Αποστόλου από τις εκδόσεις Άπαρσις
Στιγμή αλάθευτη
Ακούσια, αργή, επίμονη
Συμφυής, αποτέλεσμα που πάντα θα συνοδεύεται
Άλλοτε θα’ ναι στην ψυχή και άλλοτε στο μυαλό, μέχρι απ’ την καρδία να περάσει για να ριζωθεί σωστά, ευγενικά, ολοκληρωτικά.
Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973 ο στρατηγός Α. Πινοσέτ ανέτρεψε με πραξικόπημα την κυβέρνηση Αλιέντε και το επόμενο πρωί ο Χάρα συνελήφθη στο Πανεπιστήμιο και μεταφέρθηκε μαζί με άλλους πολιτικούς κρατούμενους στο Στάδιο Χιλή.
Σύμφωνα με μαρτυρίες στη διάρκεια της κράτησής του υπέστη βασανιστήρια .
Στο πλευρό του σκούρου όλα γίνονται πιο φωτεινά και πως θα σταθείς κοντά σε ένα κατάλευκο σεντόνι όταν εκ φύσεως φοβάσαι την μυρωδιά του κρίνου, όταν επί χρόνια το ύψιστο συναίσθημα προσοχής ήταν η λύπη και όχι η χαρά
Προτού πάντα ξεκινήσει μια ιστορία, όσο σκοτεινό και αν είναι το περίβλημα, ‘’κάποιος’’ φωτίζει άγαρμπα τον τίτλο, συνήθως στοχεύοντας στο άυλο κομμάτι που πάντα αμφιλεγόμενο, κατά λάθος, θα συστήνεται, και πάλι όχι αυτοπροσώπως.
Tο Βερολίνο μέσα από σκέψεις και φωτογραφίες.
Τελευταία μέρα αυτού του δύσκολου καλοκαιριού θέλω να σας πω για το καλύτερο (ως τώρα) βιβλίο που διάβασα αυτή τη χρονιά. Αυτό δεν είναι άλλο από το Σάγκι Μπέιν του Douglas Stewart το οποίο τιμήθηκε (δικαίως) με το βραβείο Booker το 2020 και μία σειρά ακόμη βραβεία. Πάμε να δούμε γιατί αξίζει την προσοχή σας μέσα από τους τρεις κατά τη γνώμη μου πρωταγωνιστές του.
Cookie | Duration | Description |
---|---|---|
cookielawinfo-checkbox-analytics | 11 months | This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Analytics". |
cookielawinfo-checkbox-functional | 11 months | The cookie is set by GDPR cookie consent to record the user consent for the cookies in the category "Functional". |
cookielawinfo-checkbox-necessary | 11 months | This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookies is used to store the user consent for the cookies in the category "Necessary". |
cookielawinfo-checkbox-others | 11 months | This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Other. |
cookielawinfo-checkbox-performance | 11 months | This cookie is set by GDPR Cookie Consent plugin. The cookie is used to store the user consent for the cookies in the category "Performance". |
viewed_cookie_policy | 11 months | The cookie is set by the GDPR Cookie Consent plugin and is used to store whether or not user has consented to the use of cookies. It does not store any personal data. |